Vulpotlood

Wat is een mechanisch potlood?

Basis, de voordelen van een potlood zijn duidelijk:

• Het is universeel toepasbaar in het dagelijks leven
• Belangrijk goedkoop om te kopen
• Grafiet kan worden verwijderd door de wrijving van een gum. gemakkelijk verwijderen
• De juiste versie voor elk doel dankzij diverse Hardheidsgraden

Vergeleken met een conventioneel potlood, waarvan de stift een houten coating heeft en regelmatig moet worden geslepen voor gebruik, zit de stift van een mechanisch potlood in een herbruikbare plastic of metalen behuizing en is deze praktisch en gemakkelijk bij te vullen. Mechanische potloden staan niet op puntenslijper of op potloodverlengers aan het project. Zelfs als de lengte van de stift door slijtage wordt verkort, verandert de grootte en het gewicht van het mechanische potlood niet en blijft het gebruiksvriendelijk met de permanent comfortabele grijpzone in de hand tot de stift opgebruikt is. Bovendien krijgt de gebruiker een uniform en gelijkmatig lettertype door de altijd constante lijnbreedte.

De geschiedenis van mechanische potloden gaat verbazend ver terug in de tijd. In het wrak van de HMS Pandora, dat in 1791 zonk, werd het oudste bekende model ontdekt. Het eerste patent op het hervulbare potlood werd toegekend aan het Britse Sampson, Mordan en John Isaac. Tussen 1822 en 1874 volgden meer dan 160 patenten met diverse verbeteringen en in 1895 werd het draaimechanisme uitgevonden. Aan het begin van de 20e eeuw werd een fijn potlood met een er werd een schroefmechanisme ontwikkeld, waarvan de naam het productiebedrijf zijn latere naam gaf: Sharp. De pionier van de inmiddels bekendste vorm van mechanisch potlood was echter de Amerikaan Charles Rood Keeran, die een klemtang aan het potlood toevoegde. Het in 1913 aangevraagde octrooi werd in 1915 geregistreerd. In Duitsland is de firma Staedtler uit Neurenberg een van de oudste en waarschijnlijk bekendste fabrikanten van Schrijfinstrumenten. Het bedrijf is momenteel de grootste producent van potloden en kleurpotloden in Europa. Het eerste kleurpotlood op basis van oliekrijt, ontwikkeld door Sebastian Staedtler, werd in 1834 op de markt gebracht. In 1835 werd het bedrijf opgericht als een fabriek voor de productie van potloden. Sebastian Staedtler kon in de werkplaats van zijn vader, de potloodmaker Paulus Staedtler, de kennis van de gilde-conforme productie opdoen.

Gedrukt potlood - welke looddikte ?

Het maakt niet uit of het gaat om schrijven, schetsen op groot formaat of technische tekeningen - met de verschillende aangeboden hardheidsgraden kunnen strepen van verschillende hardheid of zachtheid worden opgeroepen, die indien nodig kunnen worden gecorrigeerd met behulp van de meestal geïntegreerde gum. De hardheidsgraad wordt bepaald door de basisdiktes B (zwart), HB (hardzwart), F (stevig) of H (hard). Door het ontbreken van internationale normen verschillen de diktes van land tot land. Zo trekt de sterkte HB van een Duitse fabrikant een middelsterke toon, terwijl dezelfde sterkte in de VS een harde lijn trekt op de basis en weer in Japan een zachte lijn. De meest voorkomende looddikte is tegenwoordig tussen 0,2 mm en 1,18 mm, hoewel de extreem dunne loodjes een alledaags product zijn, vooral in het Verre Oosten, voor filigraan maar toch leesbaar schrijven op papier. In de 0,5 mm en 0,7 mm snoeren zijn de meest voorkomende in de lokale gebieden, met snoeren van 0,5 mm dikte die zorgen voor fijn schrijfwerk, terwijl de 0,7 mm snoeren zorgen voor onbreekbaar schrijfwerk. Ongeacht de dikte blijven de lijnbreedtes gelijk, ongeacht de intensiteit van het gebruik. De stiftlengte van het mechanische potlood kan eenvoudig worden aangepast met een druk op de knop boven de penkop of aan de zijkant van de pen. Als het mechanische potlood zonder breuk moet worden getransporteerd, wordt het kwetsbare loodje beschermd door het terug in de loop te duwen. Meestal is er ook ruimte voor navullingen in de behuizing. Meestal is de lengte van een lood 60 mm.