Magneetstrips

Wat zijn magnetische tapes?

Magnetische tapes hebben hun oorsprong als gegevensdragers. Meestal bestonden ze uit smalle, lange kunststoffolies, die voorzien waren van een coating van magnetiseerbaar materiaal. Ze zijn waarschijnlijk het meest bekend van cassettes, waar ze op rollen worden gewikkeld.

Magnetische bandtechnologie heeft zich vanaf 1898 gevestigd door middel van magnetische geluidsregistratie op draad. Bij deze voorvader vond de opslag van de geluidsopnames plaats op een dunne staaldraad. Per seconde werden 610 millimeter bereikt bij het opnemen en afspelen. Voor het bereik van een uur was 2195 meter draad nodig. Door zijn kleine omtrek vond deze draad zijn plaats op smalle spoelen. Nadat de magneetbandrecorders de markt veroverden, werd deze technologie echter snel verdrongen. Tot de jaren '70 werd deze technologie nog gebruikt in satellieten en andere onbemande luchtvaartuigen.

Hoe worden magnetische banden gebruikt?

Magnetische tapes worden niet alleen in de geluidsindustrie gebruikt. Ze worden veel gebruikt als ondersteuning in kantoren, dokterspraktijken, ziekenhuizen, magazijnen, enz. Omdat ze individueel op maat kunnen worden gesneden, kunnen ze worden gelabeld en weer worden afgeveegd. Zo kunnen containers, rekken en magnetische oppervlakken worden gelabeld met vezelpennen en kunnen de tapes meerdere malen worden gebruikt. Ze worden ook gebruikt om projecten, taken en deadlines te tonen op plannings- en rasterborden. Met hen kunnen afspraken eenvoudig en overzichtelijk worden verplaatst. Gekleurde magneetstrips kunnen ook helpen om de urgentie of een verandering direct op het eerste gezicht te identificeren.

Hoe werken magneten?

Aanwijzingen, souvenirfoto's van het laatste feestje of vakantiekaarten van je vrienden - plakmagneten zorgen hier voor een snelle en schadevrije bevestiging aan de koelkast of het memobord. Maar ze worden niet alleen gebruikt als lijmvervanger. Vaak zijn de magneten helemaal niet zichtbaar.

Als een magneet andere voorwerpen moet aantrekken, moet hij gemaakt zijn van magnetiseerbaar materiaal. Een paperclip van ijzer wordt bijvoorbeeld aangetrokken door een magneet. Plastic daarentegen niet. Kobalt en nikkel kunnen ook voorwerpen magnetiseerbaar maken. De kracht die ontstaat tussen de twee lichamen wordt magnetisme genoemd. Magnetiseerbare materialen bestaan uit zogenaamde atomen. Dit zijn kleine afzonderlijke onderdelen. Hun kern is op zijn beurt weer omgeven door nog kleinere deeltjes, de elektronen. De beweging creëert een magnetisch veld en er worden elektromagneten gevormd. Een magneet bestaat in principe uit vele individuele kleine magneten. De krachten die op elkaar inwerken zorgen ervoor dat ze zich in dezelfde richting richten als de kompasnaalden. Zo worden er twee verschillende polen gevormd, die ervoor zorgen dat het object gemagnetiseerd wordt. Een magneet bestaat dus in principe uit twee polen - een noord- en een zuidpool. De naamgeving bracht de grootste magneet op onze aarde met zich mee - want het is de aarde zelf. Als twee magneten met dezelfde polen samenkomen, stoten ze elkaar af. Alleen tegenovergestelde polen, de noord- en zuidpool, trekken elkaar aan.

Magneten kunnen worden onderscheiden op basis van hun type. Permanente magnetische versies worden permanente magneten genoemd, terwijl magneten waarvan de kracht door elektrische stroom wordt opgewekt, elektromagneten worden genoemd. Elektromagneten worden vooral gebruikt in de automobielindustrie. Deze worden overal gebruikt waar een elektromotor nodig is:

• bij de starter die de motor van de auto start,
• met de ruitenwissers
• bij het openen en sluiten van de ramen,
• bij het sluiten van de kofferbak

Het belangrijkste voorbeeld op dit gebied is de elektrische auto. De auto is gemaakt om te rollen door de aantrekkende en afstotende krachten van magnetische velden.