Messenger bags

Assortiment onthouden

De Pompadour en zijn opvolgers

De geschiedenis van de handtassen is tegelijkertijd een geschiedenis van de kleding en de typische zelfrepresentatie van de seksen. Voorlopers van de handtassen werden voor het eerst geproduceerd en gedragen door mannen in de Middeleeuwen. Deze tassen, die aan de riem werden vastgemaakt, kunnen echter net zo goed worden gedefinieerd als voorlopers van andere zakvormen die op het lichaam werden gedragen. Verschillende zakjes op de band zijn al enkele tientallen jaren weer modern en hebben een extra hausse ondergaan, vooral door mobiele telefoons (gsm's). De ""vrouwelijk"" handtas kwam pas in de Renaissance op het wereldtoneel en leek nog steeds op de ""male"" tegenhanger daarvan. Maar de handtas van de vrouw was lange tijd een geheim en werd zelfs vaak op de petticoat genaaid. Alleen de speelse wereld van de rococo bracht in de 18e eeuw de pompadour op de markt, waardoor de eigenlijke voorloper van de moderne (vrouwen)handtas presentabel werd. Nu waren handtassen modeaccessoires en ondanks hun nut hebben ze deze rol tot op de dag van vandaag niet verloren. Tot na de Eerste Wereldoorlog was leer over een metalen frame inclusief een stabiele draaggreep een veel voorkomende variatie. Het tekort aan materialen na de oorlog bracht katoenen stoffen in de mode en ook de rits werd in de jaren twintig van de vorige eeuw toegevoegd.

Italiaanse chique en Franse rages

Terwijl u geniet van de geur van espresso in een straatcafé en er misschien een beetje van nipt, kunt u gemakkelijk de verschillende rages rond de handtassen observeren. U zult merken dat de zichtbaar jongere handtassen meestal groter zijn, aangezien de winkeltas vandaag de dag de gebruikswaarde aanzienlijk heeft verhoogd. Zo werd de handtas opnieuw uitgevonden.

Wat ze is, wat ze niet is

De handtas is zonder twijfel een ambivalent object. Het begint met het getoonde verhaal, dat het eerste gebruik van de mannen certificeert en niet stopt bij de spot die steeds weer wordt gedreven met vrouwen en hun handtassen. Het is de moeite waard om naar de details te kijken; min of meer in de manier waarop de aankoop van een laserprinter niet altijd een verplichting hoeft te zijn voor deze printtechniek. Soms is het ook een afwijking van Inkjetprinters:

• De handtas is een draagapparaat dat de nabijheid van het lichaam zoekt. > Het is als het ware het dichtstbijzijnde alternatief voor tassen in kleding. Hun nadeel: ze kunnen niet worden uitgedaan en de kleren vervormen, vooral niet onder belasting.
• De middeleeuwse tassen van de mannen waren vooral een mogelijkheid om überhaupt ""persoonlijke bagage"" mee te nemen. Een zekere verbondenheid met de medicijnentas van de Indianen (First Nations, ""Indians"") is zeker niet te ontkennen aan de eerste handtassen en zou ook vandaag nog enige goedkeuring krijgen. De mogelijkheden waren nog beperkt tot het naaien van veilige tassen op de edele kleding en vooral op de fijne stoffen.
• De handtas wijst ook hier. Zo bleek bijvoorbeeld dat de stoffen van de kleding te edel waren voor binnenzakken. Die was onaantastbaar, zodat men zich het losse, voor de hand liggende spel met de handtas kon veroorloven. Lange tijd hadden de dames helemaal geen tassen, omdat ze bijna nooit alleen het huis verlieten.
• De figuurknuffelende vrouwenkleding van de 20e eeuw, vooral de steeds kortere rokken, vereiste een transportmiddel voor persoonlijke bezittingen en reservegeld. Heren hadden in die tijd vrij legitieme kleding - zoals jeans of pakken - met veel zakken. Indien nodig, was de lange jas, die zelfs een wijncollectie kon herbergen, een hulp.
• De typische handtas is tegenwoordig van een vrouw en bevat nog steeds persoonlijke spullen, die vooral dienen om het exterieur in de tussentijd ""voor te bereiden"".