Werkhandschoenen

Werkhandschoenen: doeltreffende bescherming tegen handletsels

Volgens de Duitse sociale ongevallenverzekering (DGUV) leidt ongeveer 40 procent van alle arbeidsongevallen tot verwondingen aan de handen. Zelfs kleine snijwonden aan duim en wijsvinger kunnen ertoe leiden dat bepaalde werkzaamheden niet meer kunnen worden uitgevoerd.

Werkhandschoenen maken daarom op veel gebieden deel uit van de wettelijk voorgeschreven arbeidsveiligheid. Als er overeenkomstige voorschriften zijn, moet de werkgever geschikte handschoenen verstrekken.

Ook in de particuliere sector.

In veel situaties is het ook zinvol om werkhandschoenen in de privésfeer te dragen. Deze beschermen bijvoorbeeld tegen snijwonden bij het tuinieren, tegen brandwonden bij het solderen en lassen, of tegen chemische brandwonden bij het hanteren van agressieve schoonmaakmiddelen.

Aan welke eisen moeten werkhandschoenen voldoen?

Professionele werkhandschoenen moeten over het algemeen aan de EN 420 norm voldoen en de volgende specificaties hebben:

• Aanduiding artikel
• Fabrikant
• Maataanduiding
• CE-markering, van CE-categorie II met pictogram
• Testnorm
• Indien nodig, een aanduiding van de vervaldatum

Afhankelijk van het beoogde gebruik worden werkhandschoenen en beschermende handschoenen ook volgens de volgende normen getest:

• EN 374: Werkhandschoenen voor contact met chemicaliën
• EN 388: Werkhandschoenen voor mechanische risico's
• EN 407: Werkhandschoenen voor extreme hitte
• EN 511: Werkhandschoenen voor extreme kou
• EN 12477: Lashandschoenen met bescherming tegen mechanische en hittegevaren

Welke werkhandschoenen gebruikt u waarvoor?

Werkhandschoenen worden verder onderverdeeld in drie categorieën die aangeven voor welke werkzaamheden ze geschikt zijn:

• Categorie I biedt bescherming tegen lage risico's en wordt bijvoorbeeld gedragen bij schoonmaakwerkzaamheden met milde schoonmaakmiddelen. Handschoenen in deze categorie worden ook gebruikt voor reparatiewerkzaamheden, tuinieren en bij het hanteren van warme voorwerpen tot 50 °C.
• Categorie II biedt bescherming tegen middelgrote risico's. Dit omvat alle activiteiten die niet onder categorie I of III vallen.
• Categorie III beschermt tegen grote schade, zoals onomkeerbare verwondingen en dodelijke gevaren. Deze categorie omvat werkhandschoenen voor de omgang met chemicaliën, elektriciteit of extreme temperaturen.

De vermelding van de categorie alleen geeft echter geen informatie over welke werkhandschoen het meest geschikt is voor de desbetreffende activiteit. Er is een ruime keuze aan materialen. Afhankelijk van het materiaal, verschillen de handschoenen ook in hun eigenschappen.

In de medische sector en bij het hanteren van bederfelijke levensmiddelen worden wegwerp handschoenen gebruikt. Voor veel bouw- en assemblageklussen daarentegen is er vraag naar duurzame, herbruikbare handschoenen. Voor tuinieren zijn bijvoorbeeld montagehandschoenen van nylon of latex geschikt. Ze bieden een goede grip met een elastische pasvorm. Lederen werkhandschoenen zijn snijbestendiger, hoewel ze minder soepel zijn.

Op hoge en lage plaatsen zijn de handschoenen duurzamer.

In de weg- en waterbouw en bij de assemblage van machineonderdelen zijn precisie en handigheid vaak belangrijk. Zeer soepele montagehandschoenen zijn geschikt voor deze werkgebieden. Ze zijn gemaakt van een combinatie van nylon en leder of van uiterst resistente hightechvezels.

De handschoenen zijn gemaakt van een combinatie van nylon en leder of van uiterst resistente hightechvezels.

Bij het hanteren van constructie- en machineonderdelen met scherpe randen is het dragen van speciale handschoenen ter bescherming tegen snijwonden aan te bevelen. Voor de bewerking van metaal daarentegen zijn werkhandschoenen uit hoogwaardig leder, die ook tegen brandwonden door vonken beschermen, bijzonder geschikt. De lashandschoenen zijn ook van leer gemaakt en hebben manchetten om de pols te beschermen.

Werkhandschoenen voor het manipuleren van chemicaliën zijn meestal gemaakt van latex, rubber, PVC, neopreen of laminaten. Bij de keuze van rubberen handschoenen moeten de aanwijzingen van de fabrikant voor het beoogde gebruik en de permeabiliteit, d.w.z. de doorlaatbaarheid van het materiaal, in acht worden genomen.